Je ruimte innemen

Je ruimte innemen

Kijk eens of je jezelf herkend in A, B of C:

A. Je staat altijd klaar voor je leidinggevenden of collega’s, neemt veel taken op je en komt daardoor tijd te kort voor jezelf. Je voelt je vaak moe en geleefd.

B. Je wordt kriegelig als iemand vraagt of je iets wilt doen. De behoefte van een ander voelt voor jou al snel als een eis, en dat maakt je gepikeerd.

C. Je bent een bevlogen mens, ziet groot belang in je projecten en kan daar met veel vuur over vertellen. Als mensen je niet volgen, kun je boos of teleurgesteld zijn.

Als je jezelf hierin herkent, dan hoor je bij de vele mensen die last hebben van ‘grensvervaging’. Je haalt je eigen ruimte en die van de ander door elkaar, met alle frustratie die daarbij hoort.

Iedereen heeft een eigen ruimte

Iedereen krijgt van nature een eigen ruimte of grondje mee, gevuld met wat jou tot Jóu maakt. Jouw kwaliteiten, DNA, eigenschappen, verlangens, angsten en behoeftes, etc. Het zijn de ingrediënten die je uniek maken en je potentie bepalen. Je grondje bepaalt jouw ‘eigenheid’.

En alhoewel je close kunt zijn met anderen: jij bent de enige eigenaar/beheerder van jouw grondje. Alleen jij kunt echt weten waar je hart naar uitgaat, wat bij jou past en wat je nodig hebt om je doel te bereiken. Niemand anders kan dat voor je bepalen.

Geen plek voor jouw eigenheid

Maar… het kán gebeuren dat je bent opgegroeid in een omgeving waar weinig aandacht was voor jouw eigenheid: voor jouw gevoelens, behoeftes en voorkeuren. Bijvoorbeeld als thuis alles draaide om een ander, om de behoeftes van een dominante ouder bijvoorbeeld, of van een hulpbehoevende broer of zus. Díe bepaalde dan thuis wat er gebeurde. Dan kun je als kind gewoon vergeten zijn, of niet geleerd hebben, dat je een eigen ruimte hébt. Je bent dan merendeels opgegroeid in de ruimte van een ander in plaats van die van jezelf.

Vertrouwen

Je hebt dan niet goed geleerd wie je zélf bent en hoe je met vertrouwen naar je eigen gevoel kan luisteren en je ruimte kunt innemen. Ook heb je niet geleerd hoe je ontspannen jezelf kan zijn in relatie met anderen, hoe je relaxt je behoeftes én je grenzen kunt aangeven, en hoe een fijne wederkerige relatie werkt. Dat zit je bloei enorm in de weg.

Als je als kind ervaart dat jouw eigenheid er niet zo toe doet, dan leer je niet hoe je met vertrouwen je ruimte kunt innemen

Vage grenzen

Als jouw ruimte vervloeit met die van anderen, dan kan het voelen alsof je één moet zijn met de ander. De gedeelde ruimte voelt verplicht of vereist.

A. Het kan voelen alsof je geen Nee mag zeggen bij een verzoek. Alsof je erin mee moet gaan om een ramp te voorkomen.

B. Het kan voelen alsof je in de hoek gedrukt of overruled wordt zodra iemand je een verzoek doet of een verhaal deelt waar je geen raad mee weet.

C. Het kan voelen als afwijzing of eenzaamheid als anderen jouw oordeel of visie niet volgen.

Sensitiviteit speelt een rol

Dit soort gevoelens komen vaak ter sprake in mijn coachpraktijk. Hoe sensitiever je bent, hoe meer de thema’s ‘eigen ruimte’, grensvervaging en grensoverschrijding lijken te spelen. Waarschijnlijk omdat je als gevoelig kind van nature al grotere antennes hebt, anderen zo goed aanvoelt en houdt van harmonie.

Respectvol je ruimte innemen

Deze sensitieve eigenschappen zijn super waardevol. Maar als je als professional echt tot bloei wilt komen, dan is het essentieel dat je op tijd weer midden in je eigen ruimte gaat staan. Dat je je eigen kwaliteiten, jouw visie en jouw behoeftes in het licht gaat zetten en jezelf gaat geven wat je toekomt: de credits én de zorg. Zonder schaamte, zonder jezelf te kort te doen. Maar ook zonder de ander te kort te doen.

Alleen in je eigen midden sta je sterk – met respect voor jezelf en de ander.

Herken je jezelf in dit verhaal? Heb je hier vragen over?
Of wil je graag begeleiding bij issues rond begrenzing en eigenheid? Een adviesgesprek is altijd gratis.

Leuk als je wilt reageren. Dat kan onderaan deze pagina.

– Annelies